چه قدر می تپد دلم

که خالی حیاط را

قشنگ خط خطی کنم

و با مداد شمعی ام

دو گونه سپید رنگ ماه را صورتی کنم.

چه قدر می تپد دلم

که پله های خانه را

دو تا یکی کنم

و التماس می کنم

اجازه ام دهید

هنوز کودکی کنم.

"هدی حدادی  "

پی نوشت1:دلم برای پاکیه کودکیم تنگ شده...

نوشته شده در سه شنبه 89/8/18ساعت 9:22 صبح توسط ضحی نظرات ( ) |